گاه حسی داری شبیه هیچ چیز، شبیه هیچ کس. نه میشود توصیفش کرد، نه میشود درباره اش نوشت، نه میشود برای کسی تعریف کرد، فقط باید دراز بکشی توی خلسه اش و دستها را بگذاری زیر سرت خیره شوی به جائی در ناکجاآباد آسمان! شاید لبخندی هم بزنی ... حالت خوب است لابد!
+ از میان همینطوری های روزانه