572 - نگاه سبز

اگر این انتظار بی پایان

به پایانی نشست

و سفر تن به سوی نا کجا آبادِ خلقت شروعی دوباره یافت

روی سنگ قبرم بنویسید :

از دریا بود

هرچند تنها بود

صدفی بزرگ به میان دستانم بنهید

تا صدای دریا بشکافد

این وهم نشسته بر تاریکی ِ قبر را

روی سنگ بنویسید :

ساکن سبزی شالیزار

مدهوش بوی دم کرده ی خدا روی دستان زن شالی کار

پی دختر آفتاب روی دستان پینه زده ی مادری بی جان

روی سنگ بنویسید:

طعم تند زندگی 

جاری از میان چشمان سبز دختر باران

میان سبزی گیسوی جنگل های شمال

بنویسید :

موج اثبات حقانیت دریاست ...

پسری شیرجه می زد از پل خاطره

کودکی نشسته بر لبه پلکان بام زندگی

سیب نشُسته ی خلقت را 

به دندان کال خیال می کشید.

و تو که آمدی

همه اینها اگر بود

گوشه سمت چپ سنگ بنویس :

"نگاه سبـــــــــــز"

دلم آرامشی خواهد یافت.

ای لیا

رودسر - تابستان 1380