606 - روز معلم مبارک ...

دبیر شیمی سال سوم از آن بی اعصاب ها بود. درس دادن توی جنوب شهر آنهم دبیرستان با آن جانورهایی که اسمشان دانش آموز است، از منطق خاصی پیروی نمیکند. نظام قدیم بودن هم مزید علت بود. پرت نشویم از داستان، از آن بی اعصاب هایی که هم زدن بلد بود هم توی نمره دادن آسفالت میکرد. 

تنها حسن دبیرستانی بودن آنروزها این بود که برای بیرون رفتن اجازه نیاز نبود، آن روز خاص هفت هشت نفری به نوبت از کلاس بیرون میرفتند و چند دقیقه بعد برمیگشتند، خودم هم به عنوان نفر چهارم بیرون رفته بودم، نفر نهم بود یا دهم که دبیر شیمی پشت سرش راه افتاد که ببیند چه خبر است، چند دقیقه بعد آن نفر نهم یا دهم برگشت، نشست، بی هیچ حرفی، از دبیر شیمی خبری نبود، نیم ساعتی گذشت، زنگ که خورد اصرار اصرار که چه شد اینطور تعریف کرد:

"کلید رو انداخته بودم زیر بتونه سقف، داشتم با دقت رنگ و بتونه رو میکندم که حس کردم یکی داره منو نگاه میکنه، برگشتم دیدم آقای فلانی(دبیر شیمی) بهت زده ایستاده پشت سرم، حرف نمیزد. رنگم پرید، کپ کرده بودم، کلید رو در آوردم و سرم رو انداختم پایین و از کنارش رد شوم. همونطور ایستاده بود و به سقف ماشین که به اندازه تقریبن یک متر مربع کنده شده بود نگاه میکرد، اصلن من رو ندید انگار، برگشتم دیدم همونطور ایستاده ..." 

ده نفر آدم که نه، ده نفر جانور به اندازه یک متر مربع از رنگ سقف پیکان سرمه ای رنگ مدل پنجاه و پنج دبیر شیمی را که تازه هم داده بود کامل رنگش کرده بودند، کنده بودیم. هرچند کار نفر اول سخت تر بوده، باید گوشه دقیقی را انتخاب میکرد که بشود رنگ را حسابی کند، من هم به اندازه یک ورق آچهار کنده بودم. پس از آن هیچکس نفهمید دبیر شیمی چطور اخلاقش عوض شد، هرچند ما می دانستیم.

روز معلم مبارک

+ از میان همینطوری های روزانه