636

سر تقاطع بهار و طالقانی زن پرسید: بریم؟

مرد به تایمر چراغ نگاه میکرد، دستهایش را چپانده بود توی جیبهایش، زن دست گذاشت روی بازوی مرد، مرد سرش را چرخاند به سمت مخالفی که زن ایستاده بود، خواست دستش را آزاد کند چندباری خودش را تکان داد، زن که کوتاه تر بود، بازوی راست مردد را با دو دست گرفت و سرش را چسباند به بازو، چیزی گفت، مرد انگار رها شده باشد، وا رفت، چراغ سبز شد، هنوز ایستاده بودند که من از کنارشان گذشتم و آنها را در میان ازدحام کشش و خواهش بودن و نبودنهای زندگی رها کردم، تن خیابان درد میکند مثل همیشه.

+ از میان همینطوری های روزانه