1034

کاش همان روز دنبالت کرده بودم

همان روزی که تِل قرمز به سر از اتوبوس پیاده شدی، نگاهی کردی و رفتی، ایستگاه را هم با خود بردی. همه را بردی...

حتی همین نیمکت زهوار در رفته ای که ساعتهای تنهائیم را پر می کرد...

نشد

پایم در قیر شک  بود انگار، تردید کنده نشد، سنگین شده بود.

ایکاش برگشته بودی، نگاهی حواله می کردی دوباره....بلکم جانی بگیرد این پای وامانده.

اتوبوس باز می رود، اما تو همان یک بار بودی، تکرار نمی شوی.