761 - هادی نوروزی رفت ...

همیشه فکر میکردم که ورزش کاری خواهد کرد که حداقل بتوانم آن روزهای آخر عمر که دچار فرتوتی و از کارافتادگی شدم خودم بتوانم یک توالت درست درمان بروم و نیازی به لگن و چیزهای دیگر نشود و سرآخر مثلن شب بخوابیم و صبح بیدار نشویم و کسی را هم توی زحمت بیمارستان و چیزهای دیگر نیاندازیم.(البته با فرض جان به در بردن از بلایای طبیعی و غیرطبیعی) روزی چند کیلومتر دویدن در جوانی و حالا هم تمرینات هفتگی و ادامه دادن فوتبال و چه میدانم از این جور چیزها هم انگار فایده ندارد. پدربزگ مادری ام که همین اواخر درگذشت تا سن نودوچهارسالگی که درگذشت سیگار میکشید. خودش توالت میرفت. کسی را گرفتار نکرد. هرچند دو هفته بیمارستان ماند و در نهایت همانجا درگذشت. نه ورزش کرد. نه خودش را خیلی سختی داد. یک اصل کلی در زندگی اش داشت. بی خیال بودن. بی استرس بودن. به قولی دایورت کردن همه چی به ناکجاآبادش. شل کردن در اصل!

خب! من چند شکستگی کهنه از قدیم و چندتایی در رفتگی و چندتایی هم زخمهای ناجور زمین خاکی را با خودم دارم. یکی دوباری هم عضله هایم جا خورده است. توی مثلن مسابقات ورزشی. هوا که سرد میشود دردهای کهنه بیرون میزنند. کتفم دو هفته پیش دوباره از جا درآمد توی یک مسابقه ورزشی. هنوز هم میتوانم بازی کنم نه البته مثل آن سالها ولی انگار فایده ای ندارد. چیزی که بیشترمان رعایت نمیکنیم همین اصل "ولش کن بی خیالش شو" است. سکته کردن چیز عجیبی نیست. فشار عصبی، بار روحی و روانی زیاد و شاید هم یک کاتالیزور اضافی و در نهایت بنگ!

ورزش خوب است ولی پیش از آن کم کردن استرس و دغدغه مهمتر است. تغذیه مناسب مهمتر است. دایورت کردن مهمتر است و البته یک زندگی سالم از لحاظ روانی و روحی.

روحش شاد ...

761 - هادی نوروزی رفت ...

همیشه فکر میکردم که ورزش کاری خواهد کرد که حداقل بتوانم آن روزهای آخر عمر که دچار فرتوتی و از کارافتادگی شدم خودم بتوانم یک توالت درست درمان بروم و نیازی به لگن و چیزهای دیگر نشود و سرآخر مثلن شب بخوابیم و صبح بیدار نشویم و کسی را هم توی زحمت بیمارستان و چیزهای دیگر نیاندازیم.(البته با فرض جان به در بردن از بلایای طبیعی و غیرطبیعی) روزی چند کیلومتر دویدن در جوانی و حالا هم تمرینات هفتگی و ادامه دادن فوتبال و چه میدانم از این جور چیزها هم انگار فایده ندارد. پدربزگ مادری ام که همین اواخر درگذشت تا سن نودوچهارسالگی که درگذشت سیگار میکشید. خودش توالت میرفت. کسی را گرفتار نکرد. هرچند دو هفته بیمارستان ماند و در نهایت همانجا درگذشت. نه ورزش کرد. نه خودش را خیلی سختی داد. یک اصل کلی در زندگی اش داشت. بی خیال بودن. بی استرس بودن. به قولی دایورت کردن همه چی  به ناکجاآبادش. شل کردن در اصل!

خب! من چند شکستگی کهنه از قدیم و چندتایی در رفتگی و چندتایی هم زخمهای ناجور زمین خاکی را با خودم دارم. یکی دوباری هم عضله هایم جا خورده است. توی مثلن مسابقات ورزشی. هوا که سرد میشود دردهای کهنه بیرون میزنند. کتفم دو هفته پیش دوباره از جا درآمد توی یک مسابقه ورزشی. هنوز هم میتوانم بازی کنم نه البته مثل آن سالها ولی انگار فایده ای ندارد. چیزی که بیشترمان رعایت نمیکنیم همین اصل "ولش کن بی خیالش شو" است. سکته کردن چیز عجیبی نیست. فشار عصبی، بار روحی و روانی زیاد و شاید هم یک کاتالیزور اضافی و در نهایت بنگ!

ورزش خوب است ولی پیش از آن کم کردن استرس و دغدغه مهمتر است. تغذیه مناسب مهمتر است. دایورت کردن مهمتر است و البته یک زندگی سالم از لحاظ روانی و روحی.

روحش شاد ...

760

در خواب می آیی

ولی چه سود بانو!

که دیگر خواب تعبیری ندارد.

ای لیا

759

ماه تمام نمی شود 

تا هلال ابروی تو ،

زمین و آسمان را به هم می دوزد .

ای لیا

758 - غلط کردن

"غلط کردم" مثل نان تازه از تنور در آمده است ، داغش می چسبد . حواشی هم داشته باشد که بهتر ، پنیر لیقوان و سبزی تازه و چای قندپهلو .

باید همان زمان که لازم است استفاده شود وگرنه زمانش که بگذرد بیات می شود و به هیچ لطایف الحیلی هم به کار نخواهد آمد.

+ از میان همینطوری های روزانه

757

سرباز یک گلوله داشت

ماشه را چکاندخاطره ها از روی سیم عادت پریدند.

ای لیا

756 - انتظار

کسی چه می داند

که این بوی انتظاراز سینه زنی در ایستگاه قطار به مشام می رسدکسی چه می داند که بوسه ایروی لب های زن شوق خاطره ای دارد.و کسی چه می داندکه این خاطره هر ثانیه تکرار می شود.فقط زنی می داندکه مَردش رفت تا خواب خورشید را تعبیر کند .

ای لیا

755

فشار خون دریا هم بالاست

موج بالا می آورد

ای لیا