792

گاهی با کلمات متعارف حق مطلب ادا نمیشود، گاهی نیاز است از کلمات ممنوعه هم استفاده کرد، از اندامهای جنسی، فحش های رکیک، به قولی حرفهای چیزدار!

ولی خب! توی عموم امکانش نیست، نه اینکه مثلن پاستوریزه هستیم ها، نه! خب کسی که در جنوب شهر آن هم در یکی از خوشنامترین!!محلات جنوب شهر بزرگ شده باشد احتمالن محزن الاسرار انواع و اقسام فحش های با غلظت و خلوص بالا هم هست. خب اینطور مواقع چکار می کنیم؟ یک سریمان مراعات زن و بچه مردم را نمیکنیم و دهانمان را باز میکنیم و خودمان را خلاصمیکنیم، یکی سری هم مثل من زمزمه میکنند، مثلن توی یک کوچه خلوت، به وقت برگشتن از شرکت، هوا هم تاریک است، شروع میکنیم و از خزانه غیبمان به نحو احسنت استفاده میکنیم.

گاه مجبوریم، گاه باید این خشم را حالی کرد، حتی شده با زمزمه کردن ...

791

یکی هم باید باشد، یکی که بشود با او حرفهای لایه دار زد، حرفهای چیزدار، حرفهائی که به هرکسی نمیشود گفت ...

+ از میان همینطوری های روزانه

790

زندگی را همیشه نمیشود جمع زد و یا ضرب کرد، گاهی نیاز به تفریق و تقسیم هم پیدا میکنیم!

789

ساعت دو صبح پیرمرد رفتگر نشسته است است روی سکوی خانه ای در خیابان نیاوران، لیوانی چایی در دست راست، فلاسک چای و جارو پایین پایش، ساعد دست چپ روی زانوی چپش. 

نگه میدارم. از همانجا توی ماشین نگاهش میکنم. چای را آرام آرام مینوشد. هرازگاهی به لیوان چای نگاه میکند. چای که تمام میشود لیوان را همانجا میگذارد روی سکو. جارو را برمیدارد. میرود ... 

چقدر دوست دارم یکبار هم شده اینطور چای بخورم. ساعت دو صبح توی یک خیابان.

+ از میان همینطوری های روزانه

787 - دروازه جهنم

توی تمرینات ورزشی نقطه ای هست که من دوست دارم بهش بگم دروازه جهنم. مربی ای داشتم که این اسم رو گذاشته بود روش. یه سری هم میگن نقطه بی بازگشت.

تمرینات فوتبال رو پانزده سالگی شروع کردم. چند روز از تمرینات که گذشت هنوز نمیتونستم از قله تنفسی رد بشم. اونجایی که سینه هات شروع به سوختن میکنن، طعم خون میپیچه تو گلوت. پهلوهام درد میگرفت بعد شل میکردم و می ایستادم. مربیم پسرعموم بود. اومد گفت تا از دروازه جهنم رد نشی هیچ پخی نمیشی! 

"دروازه جهنم کجاست؟"

"دروازه جهنم جاییه که اوشکولا ازش رد نمیشن!"

دو هفته بعد ول کردم تمرینات رو. یه روز عصر پسرعمو با موتور گازیش اومد دنبالم رفتیم زمین خاکی. گفت بدو. جا خوردم. کمربندشو در آورد و کشید به پاهام. با همون شلوار و پیراهن دوییدم. دمپایی ها رو کندم و پابرهنه رو خاک رس میدوییدم. اونم با کمربند دنبالم! موتورو برداشته بود و افتاده بود دنبالم. مثل اسب میدوییدم. اصلن نفهمیدم چی شد. یک ربعی میدوییدم. سینه ام میسوخت خون جمع شده بود تو گلوم ولی میدوییدم. چند دقیقه بعد انگار همه چیز آروم شد. نه سوزش سینه ای نه خونی توی گلو. پهلوهام درد نمیکرد. پسرعمو دیگه دنبالم نمیکرد. از دروازه جهنم رد شده بودم. موتورو روشن کرد و رفت، داد زد : فردا مثل بچه آدم بیا سر تمرین.

توی زندگی واقعی هم از این نقاط بدون بازگشت هست. از این دروازه های جهنم. یه جاهایی هست کم میاریم. میخوایم ول کنیم ولی اگر ادامه بدیم، سوختن سینه رو ندیده بگیریم، خون توی گلو رو تف کنیم، چند دقیقه بعد همه چیز آروم میشه. سرازیری میشه ...

+ از میان همینطوری های روزانه

786

فتنه تو بودی

لباس از تن کندی ...

ای لیا

785

عاشق شدند، ازدواج کردن، بچه دار شدند، عادت کردند ...

784

کینه کرده بود که مهندس جوان را اخراج کند، چندباری گفته بودند که تو بزرگتری و شانت اجل از این حرفهاست که بخواهی سر موضوع شخصی کسی را اخراج کنی. هرکاری کردند نشد. یک لنگه پا ایستاد که باید برود. مدیرپروژه بود. رفت ماهشهر سری به پروژه بزند. ماشینشان تصادف میکند. رفت توی کما. مهندس جوان میگفت: کاش جوری نشود که آدم از نبودن کسی خوشحال بشود.

+ از میان همینطوری های روزانه

783

آدمها که عاشق میشوند(مخصوصن جوانترها) فکر میکنند عشقشان با بقیه فرق دارد، این بقیه هستند که درک نمیکنند، نمیفهمند، اما گذر زمان بی رحم است.

782

سیاست آغوش توست

جنگ را مغلوبه میکند ...

ای لیا

781

یه چیزایی هم هست میریم یه جای خلوت، گوشه یه دفتر مینویسیم، واس خودمون فقط، بعد میزنیم تو سرمون های های گریه میکنیم، اینجا بخوایم بنویسیم هی بعدش کلی باس توضیح بدیم که چیه، معنیش چیه، اصلن با کی کار داری؟

خلاصه که اینطوریاست!

780

اونور آبیا یه کاری هست خیلی انجام میدن. خوردن آب. چند شب پیش بی بی سی یه برنامه درباره فیسبوک نشون میداد که با زاکربرگ هم مصاحبه کرده بودن. یه جاهاییش میرفت بین کارمنداش و گپ میزد. بطری آبشم باهاش بود. بعد یه کار دیگه هم انجام میدن که باعث طول عمرشون میشه. سرشونو تو زندگی بقیه نمیکنن!

آره عزیزم!

آب زیاد بخور، سرتو فرو کن تو زندگی خودت نه فلان جای زندگی مردم.

آشغالارو هم شب بذار بیرون نه روز!

تو اتوبوس مترو و تاکسی هم بلند بلند با گوشی حرف نزن.

به پدر و مادرتم احترام بذار چون اگر الانم نخوای یه روزی خودت هم قراره پدر مادر شی!

چی؟

میگن اینم بگید که سعی کنیم کمتر بوق بزنیم! چشم گفتم!

779

تویی که نگفته میفهمی دلتنگم،

آری خودت!تو شبیه نسیم خنک یک عصر پاییزی هستی.

ای لیا

778 - باور!

ما بیشترمان هیچ استعداد خاصی نداریم، هرچند اغلب اوقات ادای استعداد داشتن را در می آوریم، اما بعضی هامان یاد گرفته ایم که دنیایمان را خودمان می سازیم، دنیایمان را نمی سپاریم به دست شرایط و جبر روزگار. به دست شانس!

توی دبیرستان هیچگاه به مخیله ام خطور هم نمیکرد که قرار است روزی دانشگاه بروم، آن هم دانشگاه دولتی. هرچند سعی در درس خواندن هم نداشتم، مدتی پی فوتبال بودم و چند صباحی هم دنبال تراشکاری. انگار پذیرفته بودم در سرنوشت من چیزی به اسم دانشگاه رفتن نیست و باید جبر محتوم را بپذیرم. سال چهارم که برای ما نظام قدیم های آن دوران شش ماه بود هم به علافی و دودر کردن مدرسه گذشت. کنکور را که دادیم رفتم پی گرفتن دفترچه خدمت. نتایج که آمد باورم نمیشد. رتبه پنج هزارو هفتصدو شصت و شش(5766) ریاضی! باور که هیچ، پدرم فکر میکرد شوخی میکنم، تا چند نفر دیگر تائید نکردند باز باور نکرد، تمام داشته هایم همان چندماه خواندن بود، و چیزهائی که از سر کلاس به یاد داشتم. همانجا فهمیدم میشود زندگی را تغییر داد. تصمیم گرفتم یک سال دیگر بمانم، یک سال را تمامن که نه ولی متناوب درس خواندم، به هنر و سینما هم علاقه مند بودم که شرحش را پیشتر داده ام. در کنکور هنر رتبه ام هشتادو یک (81) شد و در ریاضی هزارو پانصدوپنجاه و یک(1551). آنروز که کارنامه ها را از دانشگاه شریف میگرفتم، دانشجوی اتو کشیده که از پشت نرده ها کارنامه ها را میداد دستم گفت : به قیافت نمیاد کارنامه خودت باشه! خودتی؟

بله تغیر همینطور است، به قیافه هایمان نمیآید گاهی، ولی تغییر را خودمان ایجاد میکنیم، نه شانس، نه سرنوشت و نه هیچ کوفت دیگری!بعضی وقتها ما همونی هستیم که هیچ کس انتظارشو نداره بتونیم کاری کنیم ولی باید باور کنیم که میتونیم.

+ از میان همینطوری های روزانه

777

یک - دختر دندانهای جلویی اش خراب است، مقاومت میکند سر آخر گوشی اپل سیکس اس را میخرد!

دو - مرد دارد به یکی از قومیتها فحش میدهد، حرامزاده خطابشان میکند سرآخر توی فضای مجازی به نژادپرست بودن اروپایی ها میتازد!

سه - زن دارد توی آشپزخانه کتلت می پزد.

چهار - پسر دارد برای بردن دل دختر تلاش میکند، سرآخر دختر روی خوش نشان نمیدهد، پسر هم خواهر مادر جدوآباد دختر را میبرد توالت!

+ داستانک