12 - بوی نگاهت

این خانه هنوز بوی نگاهت را می دهد.

گوشه گوشه اش پر است از رایحه بهار نارنج.

همان شبی که تا صبح فقط بوی تو بود

مانند نابینایی دست بر دیوار آمدم تا پای این آینه.

بوی نگاهت در آینه جا مانده.

ای لیا

10 - من گذشته از تو

سالهاست خسته است.

من گذشته از تو،

پشت سرت را که نگاه نکردی،

شاید افتاده بودم...

ای لیا

8 - یقین

دور تردیدهایت که دیوار می کشی

مرا هم ببین

شاید روزی یقین شدم!

ای لیا

7 - لال نیستی

حرف هم که نزنی ،

نمی گویند لال است.

گاهی زبانت را هم نگاه کن.

شاید تاریخ مصرفش گذشته باشد.

ای لیا

6 - الاغ سهراب

الاغ سهراب

تازه تازه

یونجه می فهمید.

گاو ما سالها ست

به کرسیِ استادی نشسته.

ای لیا

5- همین نزدیکی

و خدایی که در این نزدیکی است

بین موهای در باد پیچیده دختری 

و بوی بهارنارنجش که در باد ،تو را می برد!

خدا همانی است که در شالیزار 

در تابستانی دم کرده از بین رایحه شالی و آب ،چشمانت را می شوید...

خدا نزدیک است

شاید روی آگاهی آب 

شاید بین مریم های خشک شده سجاده مادربزرگ

خدا همین است

همین نزدیک ...

ای لیا

4 - سرمه

شاید شبی بیدار کند

خاطره ای،

سکوتی را ،

که در نهان چشمی سرمه می کشید.

ای لیا

3- مردی روئید

برگی افتاد

خاطره ای دفن شد،

زنی ، بوسه ای شکافت،

مردی دیگر روئید!

ای لیا

1- من کجای این شعرم ...

وادی شعر

آنقدر بی سرو سامان است

که به نظر

من نیز شاعرم ...

شاعری تنها

کافه ای دور

کمی دود سیگار

شاید شطحیات

کتابی آماده چاپ ...

در شهر من همه شاعر بودند

هرچند کسی تورا ندید

زیر پاهای کلمات 

که می پرسیدی:

" من کجای این شعرم؟ "

ای لیا

تهران - زمستان 81